"Δε ξεχνιέται έτσι μια ζωή"

"Δε ξεχνιέται έτσι μια ζωή"

Το άρωμα σου έχουν πάρει τα σεντόνια μου

και οι καθρέφτες σχηματίζουν τη μορφή σου,

Σου ‘κανα δώρο τα ωραιότερα τα χρόνια μου,

έφυγες και όλα τ’ άρπαξες μαζί σου…

Και τώρα πρέπει να μαζέψω τα κομμάτια μου,

και να ξεχάσω όσα ζήσαμε μαζί,

Πέταξα τα σεντόνια που μας σκέπαζαν

και έσπασα τους καθρέφτες με οργή,

Μα δε ξεχνιέται έτσι μια ζωή…

Στο Χολ μια γλαστρούλα που μου χάρισες,

 μ’ ένα κακτάκι που σου έμοιαζε πολύ,

Το χάιδευα με αγάπη μα με μάτωνε,

του μίλαγα μα ήθελε σιωπή…

© Copyright, Ευαγγελία Κουράτορα